Zeyneb binti Ali (r.a)

Zeyneb
binti Ali (r.a)





Zeyneb
binti
Ali
b. Ebî Tâlib,
Rasûlüllah
(s.a.s)'in torunudur. Annesi, Rasûlüllah (s.a.s)'ın
sevgili kızı Hz.
Fâtıma'dır.
Rasûlüllah'ın vefatından yaklaşık beş
yıl kadar önce dünyaya gelmiştir



Zeyneb;
zekî,
akl-ı selîm sahibi,
gayet düzgün ve edebî konuşan bir hanımdı.



Babası
kendisini, amcasının
oğlu
Abdullah b. Cafer'l-e evlendirdi. Ondan Ali, Abbas, Ümmü Külsüm ve
Avn
el-Ekber adında çocukları oldu.


Annesi
Fatımatü'z-Zehrâ'dan
ve Esmâ
binti Umeys'ten hadis rivayet etmiştir.


Hz.
Zeyneb,
Kerbelâ'da kardeşi Hz.
Hüseyinle
beraberdi. Hz. Hüseyin ve yanında bulunan yaklaşık 72 kişi
şehîd
edilip
geri kalanlar esir alındı. Esirler, Ubeydullah b. Ziyad'a
götürülmek
üzere
yola çıkarıldıklarında şehidlerin yanında geçirilmişler, bu arada
kadınlar
feryad edip dövünmeye başlamışlardır.
Zeyneb de:


"Ah ya Muhammed!
Semânın bütün
melekleri
sana
selâtü selâm etsin. İşte Hüseyin düzlükte yatıyor, kanlara
boyanmış,
azaları
kesilmiş. Senin kızların ise esir alınmış, zürriyetin tek tek
öldürülmüş.
Rüzgâr
onların üzerine toprak savuruyor" diyerek hem kendisi
ağladı,
hem
de
dost düşman herkesi ağlattı
Esirler İbn
Ziyad'ın
huzuruna çıkarıldıklarında
Hz. Zeyneb, en âdî elbiselerini giyerek
tanınmaz bir hale gelmişti.
Cariyeleri
de etrafını sarmıştı.

Ubeydullah;


"Şu oturan kadın kimdir?'
diye üç
kere sorduğu halde Zeyneb ona cevap vermedi.


Cariyelerden biri;

"Bu, Fâtıma'nın
kızı Zeyneb'dir"
deyince İbn Ziyad Zeyneb'e şöyle dedi:


"Sizleri alçaltan, tek tek öldüren
ve ortaya
attığınız şeyleri yalanlayan Allah'a hamdolsun."


Hz. Zeyneb ona şöyle cevap verdi:


"Bizleri
Muhammed ile şereflendiren
ve tertemiz yapan
Allah'a hamdolsun! Bizler, kesinlikle senin
söylediğin
gibi
değiliz. Ancak fâsıklar rezîl olur ve fâcirler yalancı
çıkartılır."


İbn Ziyâd;


"Allah'ın, senin ailene yaptıklarını
nasıl buldun?" diye sorması
üzerine Zeyneb;

"Onların üzerine
ölüm
yazılmıştı.
Onlar da öldürülecekleri yere geldiler. Allah onlar ve
seni bir araya
getirecek
ve sizler karşılıklı olarak O'nun
huzurunda muhakemeleşeceksiniz"
diyerek
karşılık verdi.

İbn Ziyad hiddetlenerek;

"Senin azgın kardeşine ve ailenden
âsî ve isyankâr
olanlara karşı duyduğum kinden artık rahatlamış
bulunuyorum"
dedi.


Bu sefer Zeyneb;


"Yemin ederim,
sen benim yiğidimi
öldürdün,
ailemi ortada bıraktın, benim akrabalarımı benden kopardın,
kökünü
kazıdın.
Eğer bunlar seni rahatlatıyorsa, rahatlamış oldun!"
diyerek
cevap
verdi.


İbn Ziyad;


"Bu bir kahramanlıktır.
Yemin ederim, gerçekten senin baban bir
kahramandı" deyince,

Zeyneb;


"Bir kadının kahramanlıkla ne ilgisi
olabilir
ki?" dedi
Bu sırada,
Hz. Hüseyin"in hayatta
kalan
oğlu Ali, İbn Ziyad'ın gözüne ilişir. Onunla da bir süre
tartıştıktan
sonra
öldürülmesini emreder.

Hz. Zeyneb;

"Ey İbn Ziyad!
Bizden öldürdüğün
kimseler
yeter. Bizim kanlarımızı içmeye kanmadın mı? Bizden bir kimse
bıraktın
mı?" diyerek Ali'nin boynuna sarılır ve sözlerine
devamla;

"Eğer mü'min
isen, Allah adına
senden
şunu istiyorum; şayet onu öldürürsen beni de onunla birlikte
öldür"
dedi.

Bunun üzerine
İbn Ziyad, Ali b. Hüseyin'i
öldürmekten vazgeçti
İbn
Ziyad,
bilahare esirleri Muaviye'nin
oğlu Yezid'e gönderdi.
Esirler Yezid'in huzuruna getirilince, Şamlı bir
adam ayağa kalktı
ve;

"Bunların esirleri bize helaldır"
dedi,
sonra Hz. Ali'nin kızı Fâtıma'yı kasdederek;


"Bunu bana bağışlayıver" dedi. Fâtıma,
korkusundan, ablası
Zeyneb'in elbisesine sarıldı.

Zeyneb,

"Yalan söyledin
ve alçaklık
ettin;
bu iş ne sana ne de ona helâl değildir" deyince,

Yezid öfkelendi ve:

"Allah'a yemin
ederim sen yalan
söyledin. Bu bana düşer ve ben ona bağışlamayı
istersem
bağışlayabilirdim"
dedi.


Zeyneb;

"Asla! Vallahi
sen
dinimizden çıkıp
başka bir dine girmedikçe, Allah, bunu sana helal
kılmış olamaz"
diyerek
karşılık verdi.

Yezid yine gazaba geldi ve;


"Sen bana bu şekilde karşılık mı
veriyorsun? Dinden, olsa olsa senin
baban ve kardeşin çıkmış olabilir"
dedi.


Zeyneb;

"Allah'ın dini
ile
babamın, kardeşimin
ve dedemin dini ile sen de, baban da, deden de
hidayet buldunuz"
diye
cevap
verdi.

Bu sefer Yezid;

"Ey Allah'ın
düşmanı! Yalan söylüyorsun"
dedi.


Zeyneb;

"Sen emîr
olduğun
halde, haksızlık
ediyor ve hakarette bulunuyorsun" deyince
Yezid utandı ve sesini
kesti.

Daha
sonra esirler, oradan çıkarılıp
Yezid'in odalarına yerleştirildiler.
Yezid'in aile efradı, tek tek
onlara
taziyede bulundular, onlardan
alınan malları ziyadesiyle geri verdiler.
Bunun üzerine Hz.
Hüseyin'in kızı Silkeyne:

"Ben, Muaviye'nin
oğlu Yezid'den
daha
iyilikçi bir Allah inkarcısı görmedim" diyordu

Hz. Zeyneb,
H. 65 (684-85) yılı civarında
Mısır'da vefat
etmiş ve Kanâtırü's-Sibâ' denilen yerde defnedilmiştir.
Mezarı, hâlâ
ziyaret edilmekte ve ondan teberrük edilmektedir. Bugün
Mısır'da
ona
nisbet edilen bir cami vardır ki, H.1173 yılında yeniden inşa
edilmiştir
.

Kaynak: Şamil
İslam Ansiklopedisi